Stephanie-Joy
Stephanie-Joy is veertien als zij uit huis wordt geplaatst en terecht komt in de wereld van de jeugdzorg. In de jaren die volgen verhuist zij van woonproject naar opvanghuis totdat zij op haar achttiende dakloos raakt.
Even lijkt haar leven weer op de rit als zij tot geloof komt, maar als zij op haar negentiende terugvalt in het gebruik van harddrugs en anorexia ontwikkelt, kost het haar bijna het leven. Het Leger des Heils biedt haar onderdak en Stephanie-Joy treft goede hulpverleners die haar helpen zoeken naar de reden van haar zoektocht naar liefde en drang tot verdoven.
Haar slechthorendheid en de handicap aan haar voet na een ernstig auto-ongeluk zijn onder andere onderwerpen waar zij mee leert leven. Als ze eenmaal afgekickt van de drugs een autobiografie schrijft blijkt dit een bestseller. Heel langzaam leert Stephanie-Joy de maatschappij omarmen. Eerst door terug te keren naar school, hierna door zelf te gaan werken als hulpverlener bij het Leger des Heils. De jaren daarna studeert ze af, geeft ze een tweede boek uit, trouwt ze met haar vrouw en start ze een tweede HBO opleiding Management in de Zorg.
Stephanie Joy is veelvuldig verschenen in de media en is een ervaren spreker voor diverse groepen. De invulling van een les bevat altijd een interactief onderdeel waarbij gedacht kan worden aan een variant op over-de-streep of vraag maar raak.
Boeken
Stephanie-Joy is de schrijfster van de autobiografieën ‘Pappies kleine meid slaapt op straat’ en ‘Littekens van de Straat’. Recentelijk zijn beide boeken gebundeld opnieuw uitgegeven met de titel ‘Pappies kleine meid slaapt niet meer op straat’. In deze bundel zijn foto’s toegevoegd uit de periode waarin Stephanie dakloos en verslaafd was.
Woonplaats: Heemskerk