Marion

hoorde eind 2016 dat ze borstkanker had. Daarna volgden allerlei behandelingen, die alles bij elkaar twee keer langer duurden dan gedacht. Het zat onderweg dus een beetje tegen. Nadat de tumor genoeg geslonken was, werd ze twee keer geopereerd, daarna bestraald en tot slot kreeg ze ook nog chemotherapie. Ook al had ze het liever niet meegemaakt, toch ziet ze haar ervaring als iets positiefs. Die ervaring wil ze graag doorgeven. Daarnaast heeft ze gemerkt hoe belangrijk het is om gevoelige onderwerpen bespreekbaar te maken.

Marion heeft twee kinderen, die 10 en 13 waren toen ze ziek bleek te zijn. Haar jongste zoon zit op een school waar ouders inspiratielessen kunnen geven. Ze was van plan om het over haar werk te hebben, maar dat leek hem niks. “Je moet het natuurlijk gewoon over borstkanker hebben,” zei hij. Zo gezegd, zo gedaan. Ze liet de kinderen vragen stellen aan haar en aan elkaar. Zo ontstond een prachtig gesprek over wat ziek zijn met je kan doen en hoe je ermee om kunt gaan. Juist ook als je zelf niet ziek bent, maar iemand van wie je houdt wel.

Als Marion komt vertellen op school, nodigt ze kinderen uit om vragen te stellen. Ze neemt foto’s mee en opent vaak met een persoonlijk filmpje. “Praten over kanker is vaak nog steeds taboe, terwijl kinderen vol vragen zitten. De kinderen mogen me alles vragen. Als ik er geen antwoord op kan geven, zeg ik het. Ook als ik geen antwoord wil geven. Maar in de praktijk is dat laatste nog niet voorgekomen.”

Woonplaats: Nijmegen