Barry

Barry verloor op zijn veertiende met een vuurwerkongeluk zijn linkeroog en twee gedeeltes van zijn vingers, maar hij verloor nog iets veel belangrijkers en daarom vertelt hij graag zijn verhaal.

“Wat zien jullie als je naar mij kijkt?” trapt hij de ervaringsles af. In zijn verhaal vertelt Barry over zijn ongeluk, maar zoomt hij vooral in op alles wat er daarna gebeurde. Hoe hij over zichzelf dacht en hoe hij zichzelf zag. “Ik voelde dat ik me moest gaan bewijzen naar de buitenwereld. Alsof ik moest laten zien dat ik nog iets waard was.”

Onzeker
Hij maakte de beslissing om de koele kikker uit te hangen. Als iemand zei: ,,oh wat erg”, dan zei hij: ,,mwah, valt toch wel mee”. En als iemand me probeerde te pesten, dan haalde hij me schouders op: ,,boeiend”. Voortdurend hield hij de schijn op dat het ongeluk niets met hem deed, terwijl het hem stiekem enorm onzeker maakte.

Dat besef kwam pas 25 jaar later, toen hij aan de slag ging met persoonlijke ontwikkeling. En nu weet hij maar al te goed dat het pijn doet als je gepest wordt en je niet geliefd voelt. Dat hij en glazen oog heeft, maar geen glazen oog ís.

Woonplaats: omgeving Rotterdam